جنبش کارگری ایران در حال گذار به اعتلایی نوین است 

ما دوباره با خواست نان، کار، آزادی اداره ی شورایی  وارد خیابان ها می شویم

وقتی پایینی ها اعتصاب می کنند و با زن و بچه به خیابان ها می آیند، وقتی کارگران و مزدبگیران در چندین شهر حتی کوتاه مدت قوانین سرمایه داری را به هم می زنند و کنترل خیابان ها را بدست می کیرند( سال 1396 و 1398)، وقتی کارگران  و مزدبگیران در چندین شهر، کارخانه و موسسه  به اعتصاب و اعتراض روی می آورند، و وقتی کارگران هفت تپه بیش از دو ماه با زن و بچه های خود کماکان به اعتصاب و تظاهرات  برای بدست آوردن مطالبات به حق خود در مقابل فرمانداری شوش ادامه می دهند،  و وقتی کارگران هپکو  به دلیل دروغ و نارو زدن دولت و حاکمیت سیاسی  دوباره به اعتصاب و اعتراض روی می آورند،همه   این وقایع، ترفندها و دروغ گویی ها  از سوی دولت و هیئت حاکمه، نشانه ی این است، که کارگران ، مزدبگیران و مردم معترض  دیگر نمی خواهند مثل گذشته زندگی کنند، دیگر قول و قرار های دروغین را باور نمیکنند، دیگر به حاکمیت اهمیتی نمی دهند، دیگر سیستم سرمایه داری چه خصوصی و چه دولتی را نمی پذیرند و دیگر .... و دیگر بر بستر این روند است که حاکمیت ترک بر میدارد ، اعضای حاکمیت سیاسی و دولت به جان هم می افتند و همدیگر را در ناتوانی در حل بحران مقصر می دانند.همچنین احزاب و سازمان های سیاسی راست و چپ دچار انشقاق و انشعاب می شوند و همه ی این ها بر اثر  مبارزات کارگران و مزد بگیران  است که با مطالبات رادیکال خود وارد عرصه ی مبارزه می شوند و دولت، حاکمیت سیاسی و دیگر احزاب عاجز از حل این وضعیت بحرانی می شوند. برای حل مشکلات چنین وضعیتی، تاریخ مبارزه ی طبقاتی کارگران  نشان داده است که سازمان  شوراهای انقلابی کارگران و مزد بگیران تنها راه حل رفع بحران بوده و خواهد بود که سیستم سرمایه داری  موجود را نابود و قوانین ضد سرمایه داری خود را جایگزین  این سیستم کند. بنابراین،  همکاران مبارز هفت تپه لازم و ضروری است که سرنوشت خود را خودتان بدست گیرید. همکاران عزیز در شرایطی که بخش عظیمی از کارگران و مزد بگیران جامعه در حال اعتصاب و اعتراضند، خواست نان، کار، آزادی ، اداره ی شورایی  را از یاد نبریم. به باور من  در شرایطی که بخش عظیمی از کارگران نفت، پتروشیمی و کارگران معترض دیگر، که وارد صحنه ی مبارزات بر علیه سیستم شده اند از خواست« کار، نان، آزادی  اداره ی شورایی»  نباید غافل شویم. زیرا  دولتی شدن  شرکت هفت تپه ، کارخانه ی هپکو ودیگر شرکت ها و کارخانه ها،  گرهی از کار ما کارگران  و مزد بگیران را باز نخواهد کرد. به باور من در وضعیت کنونی خواست «نان، کار، آزادی اداره ی شورایی» بهترین خواست ما برای بدست آوردن مطالباتمان می باشد.  همکاران عزیز ما تاکنون یک مثال مثبت نداریم که دولت و حاکمیت سیاسی موجود به  کارگران و مزد بگیران کمکی کرده باشد. این دولت با دروغ پردازی و ترفندهای مختلف به همکاران هپکو قول دولتی شدن را دادند اما چنین نشد و اکنون بیش از دوهفته است که همکاران هپکو در حال اعتصاب اند و اعتصاب شان ادامه دارد. همکاران عزیز باید هوشیار بود، که  سازمانهای سیاسی  رفرمیست  سعی می کنند که کارگران و مزد بگیران  از جمله هفت تپه را با دولت  و حاکمیت  آشتی دهند.

  اما روشن است، که وقتی ما کارگرو مزد بگیران،  نمی خواهیم مثل گذشته زندگی کنیم، چه تصمیمی را خواهیم گرفت؟ مگر غیر از این است که شروع به عوض کردن و تغییر در شیوه ی مبارزه طبقاتی خود برعلیه سیستم سرمایه داری  می دهیم : نق میزنیم، نافرمانی از قوانین سرمایه داری میکنیم، کمیته ی اعتصاب تشکیل می دهیم، اعتصاب می کنیم، از ورود کارفرمایان به کارخانه ها و مؤسسات جلوگیری می کنیم، شانه به شانه ی زن و بچه های خود وارد خیابان ها و تظاهرات خیابانی میشویم، جاده ها را می بندیم و قوانین سرمایه داری را  زیر پا گذاشته  نظم آنان را بهم میریزیم و قوانین و نظم خود را جایگزین قوانین پوسیده سرمایه داری می کنیم، و فریاد نان، کار،آزادی اداره ی شورایی را می دهیم و کارخانه ها را برای تشکیل شورای خود تسخیر و اشغال می کنیم ….. و چنین است که درگیری و مبارزه بین کار و سرمایه بوجود می آید و حاد و حادتر می شود.

بربستر چنین وضعیتی مثل وضعیتی کنونی که همکاران  هفت تپه،  66 روز اعتصاب پرشور خود را پشت سر میگذارند،  11 مرداد ماه کارگران هپکو دوباره وارد میدان شده اند و بعد از کارگران هپکو خبر به صحنه آمدن  کارگران  شرکت نفت و دیگر شرکت ها وکارخانه هایی مثل: پالایشگاه کنگان، پالایشگاه پارسیان، پالایشگاه آبادان، پالایشگاه جفیر، پالایشگاه قشم، اتوبوسرانی شرکت واحد، نیروگاه برق پارس جنوبی امروز به این لیست می توان ده ها شرکت و کارخانه را اضافه کرد.

همکاران عزیز، پرتوان باد مبارزات شما هفت تپه ای ها

پرتوان باد اعتصاب و مبارزه ی کارگران نفت، پتروشیمی و تمامی کارگران و مزد بگیرانی  که در حال اعتصاب و مبارزه هستند

زنده باد شوراهای انقلابی کارگران و مزد بگیران

30 مرداد 1399

علی برومند